4η Πλατφόρμα Έκφρασης στο Θέατρο ΠΚ - Πρόγραμμα παρουσιάσεων
4η Πλατφόρμα Έκφρασης στο Θέατρο ΠΚ Το Θέατρο ΠΚ για 4η συνεχόμενη χρονιά διοργανώνει την Πλατφόρμα Έκφρασης Σύγχρονου Χορού, δίνοντας βήμα σε νέους καλλιτέχνες να παρουσιάσουν στο κοινό τα έργα και τις ιδέες τους. Στο πλαίσιο του θεσμού, ο χώρος του Θεάτρου ΠΚ κάθε Ιούλιο φιλοξενεί παραστάσεις σύγχρονου χορού, σωματικού θεάτρου και performance. Πρόγραμμα παρουσιάσεων Παρασκευή 5 Ιουλίου 2019, ώρα έναρξης 21:00 «Memento Mori», Βίκυ Νικολαΐδου - Σωματικό θέατρο «Ανδρομέδα», CarminΑ_DancΕ Group / Χρυσούλα Τσίπα - Σύγχρονος χορός «Σχεδόν απουσία», Άννα Μίχου - Σωματικό θέατρο «ΜΕ.ΣΩ.», Δήμητρα Παπανικολάου & Χρήστος Σιτοκωνσταντίνου - Σύγχρονος χορός «She is a real Genderman», Κωνσταντίνα Γεωργιάδου & Μαρία Μόσχου - Performance «Embrace», Κατερίνα Δημογιώργη - Σύγχρονος χορός «Κι είμαστε ακόμα ζωντανοί», Μάχες / Παναγιώτα Κολοκυθά - Performance «Primitif», UDT (Urban Dance Team) - Σύγχρονος χορός Κυριακή 14 Ιουλίου, ώρα έναρξης 21:00 Το ότι εξισώνω τον Νάρκισσο με μια ανορεκτική ήταν η δική μου ανάγκη της τελειότητας, γιατί στα πάντα ένας νάρκισσος είναι μια τελειότητα. O Νάρκισσος έχει ανάγκη την επιβεβαίωση των άλλων, ανάμεσα σε πολλά άλλα. Εγώ καταπιάστηκα με αυτή την πτυχή του, γιατί αντίστοιχα μια ανορεκτική αναζητά την επιβεβαίωση. Βαθιές έννοιες που κρύβονται στο έργο αποκαλύπτονται στον τίτλο του. Για τα υπόλοιπα, στη συνέχεια αναλαμβάνει η κίνηση. Μια ανορεκτική έχει σημαία της τι άλλο, το σώμα της. Ένας τίτλος με πέντε λέξεις-κλειδιά: Narkissos, Anoreksis, Eksis, Eksisos, Sos «Smyrna girl», Infamia art company - Performance «Ημέρας χρόνος (Day… time)», Κατερίνα Κασιδιάρη - Performance «Self-seeking», Χαρά Θώδη - Σύγχρονος χορός «AdH(A)rA», Rhiannon Efthymiou Morgan - Σύγχρονος χορός Η «AdH(A)rA» φιλοδοξεί να παρουσιάσει και να διερευνήσει, μέσω της κυκλικής αυτής δομής, τις δυαδικές προκαταλήψεις που αφορούν τη φύση της ζωής και συγκεκριμένα την ψευδαίσθηση ότι το άτομο μπορεί να λειτουργήσει ως μονάδα ξεχωριστή από το κοινωνικό σύνολο. Επικεντρώνοντας το ενδιαφέρον μας στις σύγχρονες συνθήκες ζωής, είναι πασιφανές ότι ο άνθρωπος βιώνει στον έπακρο τα αποτελέσματα της αστικοποίησης, με κυρίαρχο αυτό της αποξένωσης, ζώντας σε αφιλόξενες πόλεις. Ο απρόσωπος και επιφανειακός χαρακτήρας των σχέσεων, η απουσία συναισθηματικών δεσμών, η ανάπτυξη ιδιαίτερων κωδίκων συμπεριφοράς, ο ανταγωνισμός, η εκμετάλλευση συνθέτουν μια κοινωνία απομονωμένων ανθρώπων που υιοθετούν τυποποιημένους κοινωνικούς ρόλους και απαξιώνουν τους συνανθρώπους τους. Info: Κασομούλη 30, Μετρό Νέος Κόσμος
«TH E ROS», Ηλέκτρα Καρτάνου & Ερσίλια Υποφάντη
Καλοκαιρινοί έρωτες: Μια σύγχρονη παρεξήγηση - Σύγχρονος χορός με εναέρια ακροβατικά
Ο έρωτας, υπό διαφορετικές μορφές, έχει αποθεωθεί και καταβαραθρωθεί εξίσου. Πόσο «δυνατά» εκφράζεται στις μέρες μας; Εκφράζεται όσο δυνατά του πρέπει; Πρέπει; Με έναυσμα το έργο του Ουίλιαμ Σαίξπηρ «Όνειρο θερινής νυκτός», ξεκινά μια διαδρομή στη διαφορετική υπόσταση του έρωτα που, μέσα από την τεράστια δημιουργική του δύναμη, θέλει να εκφραστεί, να διαμορφώσει συνείδηση, να υπενθυμίσει τη γενεσιουργό του θέση. Το «ΤΗ Ε ROS» δεν εφησυχάζει στην αυτονόητη ρομαντική διάσταση ούτε στην καταστροφική ενέργεια του έρωτα. Είναι έργο αποχρώσεων, στιγμών που καθιστούν τον έρωτα λαμπερή φωτοβολίδα μέσα στη ματαιότητα της ζωής και την επίγνωση του θανάτου. Το «TH E ROS» δεν μιλάει για τον ανεκπλήρωτο έρωτα. Το αντίθετο. Μιλάει για τον έρωτα στην πλήρη μορφή του. Μιλάει για τον έρωτα που περπάτησε και τα τρία σκαλιά για να φτάσει στη θέωση και που συμβαίνει εκεί που οι ερωτευμένοι καταλήγουν σε κάτι ανώτερο, ανεξαρτήτως καιρού.
Χορογραφία: Ηλέκτρα Καρτάνου, Ερσίλια Υποφάντη
Μουσική σύνθεση και σχεδιασμός ήχου: Γιώργος Μαρκάκης
Performers: Αντωνία Αλαφούζου, Δανάη Ματθαίου, Λίλιαν Ρίζου, Αιμιλία Τσιφρίκα
Σε παρακολουθεί από το πρωί μέχρι το βράδυ, από τη μέρα που γεννιέσαι μέχρι τη μέρα που… δεν θες να σκέφτεσαι ότι θα έρθει. Κι όμως (spoiler alert!), θα έρθει. Εσύ τι θα έκανες αν ήξερες ακριβώς σε πόσες μέρες θα πεθάνεις; Η παράσταση αποτελεί το πρότζεκτ της Βίκυς Νικολαΐδου για την ολοκλήρωση του σεμιναρίου σωματικού θεάτρου του Κώστα Φιλίππογλου (2018-2019).
Κείμενο-σκηνοθεσία: Βίκυ Νικολαΐδου
Παίζουν: Στεφανία Καραγιάννη, Βίκυ Κονταξή, Φανή Μαραγκού, Άννα Μίχου, Βίκυ Νικολαΐδου, Νικολέττα Παναγιώτου
Η «Ανδρομέδα» είναι ένα φουτουριστικό χορογραφικό ταξίδι στο Διάστημα και συγκεκριμένα στον Γαλαξία της Ανδρομέδας. Η βαρύτητα, το ηλιακό μας σύστημα, ο Ήλιος, οι πλανήτες, τα φανταστικά πλάσματα που κατοικούν έξω απ’ την ατμόσφαιρα… Οι απέραντες δυνάμεις του σύμπαντος που ελκύουν τα σώματα μεταξύ τους και άλλες στιγμές τα απωθούν ή και τα καταστρέφουν.
Χορογραφία: Χρυσούλα Τσίπα
Χορεύουν: Εμμανουέλα Δημητρέση, Βασιλική Καϊταλίδη, Ηρώ Κοντοπούλου, Κωνσταντίνα Λεβή, Βάσια Μάρκου, Φαίη Μάρκου, Κατερίνα Παπαδημητροπούλου, Φίλια Παπαστερίου, Μαρίνα Ταβερναράκη, Κατερίνα Φούρναρη, Χριστίνα Χατζηχρυσού, Πηνελόπη Σαρηγιάννη
Ενδοσκόπηση. Ενδοσκόπηση σ’ ένα βροχερό, καλοκαιρινό μεσημέρι στην Αθήνα. Εκτυλίσσεται σε δύο επίπεδα, στον ίδιο χώρο, σε άλλο χρόνο. Η πόλη, το σπίτι, ο καναπές. Το σχήμα σου και το σχήμα των αντικειμένων. Μερικές φορές ταυτόσημα, μερικές φορές διαφορετικά. Και το σώμα. Τρία σώματα, μαζί αλλά και χώρια. Εμπνευσμένο από το ποίημα «Σχεδόν απουσία» της Χαράς Μπερτσιά:
«Βρέχει
Κι είναι ακόμα Αύγουστος
Ο καναπές
Παίρνει το σχήμα του κορμιού μου
Ένα κοχύλι
Με την πλάτη στην άμμο
Ανοίγει στο στόμα
Περιμένει τον ουρανό
Τόσοι και τόσοι στέκονται
Κάτω από την καρίνα της στάσης
Κάποιοι προεξέχουν
Σαν τα σωσίβια που τρίβονται στην προκυμαία
Και άλλοι
Φωτογραφίζουν τις κεραίες·
Στις οριζόντιες ταράτσες
Ασπρόμαυρες ραχοκοκαλιές ψαριών
Στερεωμένες ψηλά, στο χάος
μας τρομάζουν
γιατί η θάλασσα που υπήρξε εκεί
δεν άφησε ίχνη
Επιπλέω ως τον καθρέφτη
Επειδή βαριέμαι
Ψαλιδίζω τα άσπρα κύματα στα μαλλιά μου
Σχεδόν Σεπτέμβρης
Πια
Ο χρόνος με περιμένει στο σαλόνι για τσάι
Ο καναπές
Επιστρέφει στο αρχικό του σχήμα
Αν λείψεις από κάπου
Έστω για λίγο
Όλα γυρνάνε
Πίσω στον εαυτό τους
Λείψε»
Δημιουργία-σκηνοθεσία-ερμηνεία: Άννα Μίχου
Κείμενο-ποίημα: Χαρά Μπερτσιά
Ερμηνεία: Στεφανία Καραγιάννη, Νικολέττα Παναγιώτου
Αφήγηση: Βίκυ Νικολαΐδου
Promo-video: Χαρά Μπερτσιά, Βασιλική Ταβλά
Ένα παιχνίδι χωρίς νικητή. Το αέναο παιχνίδι του ήχου με την κίνηση. Του ταχέος με το αργό. Της παύσης μπροστά στο κενό. Βήμα βήμα. Ο δρόμος για τη λύτρωση είναι η επικοινωνία. Οι ανάσες γίνονται μία. Μια μελωδία σώματος. Και το παιχνίδι συνεχίζεται. Η χορογράφος και δασκάλα χορού Δήμητρα Παπανικολάου και ο κλασικός κρουστός Χρήστος Σιτοκωνσταντίνου θα μας μεταφέρουν σ’ αυτό το παιχνίδι, υπό τους ήχους του ατμοσφαιρικού βιμπράφωνου.
Χορός: Δήμητρα Παπανικολάου
Μουσική: Χρήστος Σιτοκωνσταντίνου
Παρασκευή 12 Ιουλίου 2019, ώρα έναρξης 21:00
«We are moms and dads, sisters and brothers, sons and daughters. We are your coworkers and your neighbors. We are 7 year old children and 70 year old grandparents».
Το έργο «She is a real Genderman» πραγματεύεται το ευαίσθητο θέμα του τρίτου φύλου. Πολλοί και διαφορετικοί είναι οι όροι που δίνονται, όπως το κοινωνικό φύλο, τρίτο φύλο, ουδέτερο φύλο, ανδρόγυνο, άφυλο. Δηλαδή μια διαμάχη ανάμεσα στο βιολογικό και το κοινωνικό φύλο. Η δική μας προσέγγιση είναι να ερευνήσουμε κινησιολογικά την ουδέτερη ταυτότητα του φύλου, καθώς και να πάρουμε συγκεκριμένη θέση στο ζήτημα αυτό.
Ιδέα-χορογραφία-ερμηνεία: Κωνσταντίνα Γεωργιάδου, Μαρία Μόσχου
Music production-mixing-mastering: Χρήστος Πασχαλίδης, Χρήστος Δινόπουλος at PineLine Music Lab
Φωνή: Αλεξάνδρα Κωστοπούλου
Camera: Leo Adonis Rath
Thanks to: Σοφοκλής Κιουρτζόγλου, Δημήτρης Γεωργαντής
Embrace
the wild and the tender
the raw and the soft
the blind and the «I saw»
the hidden and the naked
the repelling and the desire
the tired and the strength
the explode and the surrender
the confession and the emotion
you and you
Χορογραφία: Κατερίνα Δημογιώργη
Ερμηνεία: Κατερίνα Δημογιώργη, Νιόβη Παπανδρέου
Συνομιλήτρια έργου: Μαρία Παπαδοπούλου
Πρωτότυπη μουσική σύνθεση: Ντίνος Παπαδόπουλος
Sound design: Πέτρος Πρίντεζης
Λόγια, μουσική, ένα παζλ συναισθημάτων, μια αράχνη που πλέκει τον ιστό της αργά μέχρι να τον κεντήσει όπως εκείνη τον έχει ονειρευτεί. Σώμα, μυαλό, ψυχή, καρδιά, μουσική, μια κίνηση. Πεταλούδες που παίρνουν τα συναισθήματα και πετούν ψηλά, που θέλουν κάτι να μας πουν, που θέλουν κάτι να μας θυμίσουν, που θέλουν κάτι να μας δηλώσουν με την παρουσία τους. Οι μελωδίες θα κεντήσουν τον ιστό, η κίνηση θα σφραγίσει τη στιγμή, γίνεται το λίγο ακόμη λίγο πιο πολύ. Ο χρόνος κλέβει χρόνο και το τέλος ψάχνει την αρχή. Η ομάδα σωματικής έκφρασης και δημιουργικού χορού «Μάχες» παρουσιάζει… «Κι είμαστε ακόμα ζωντανοί»!
Χορογράφος: Παναγιώτα Κολοκυθά
Ερμηνευτές: Μαρία Τόπη, Αγγελική Τόπη, Χρυσάνθη Στρατάκη, Ειρήνη Γεωργίου, Σοφία Γεωργίου
Και guest εμφάνιση η κα Νίκη Κουλουδή
Κάτι σαλεύει, αναδιπλώνεται… αναζητά το φως. Μια σύνθεση χοροκινητικών μοτίβων με βλέμμα στο πρωτόγονο και ίσως περισσότερο σωματικό παρελθόν του ανθρώπου. Η χορογραφία πραγματεύεται τη σωματική και νοητική αφύπνιση. Αν η γέννηση είναι η πρώτη σύνδεση με τη φύση, η μίμηση ως ένστικτο και μηχανισμός εξέλιξης κάνει την ύπαρξη να πάλλεται μεταξύ εσωτερικού και εξωτερικού κόσμου, λογικής και συναισθήματος, ατομικότητας και συλλογικότητας. Το σώμα κινείται. Κινείται και ο νους; Ο νους ταξιδεύει. Το σώμα; Η κίνηση είναι συνεχής. Υπάρχει όμως ισορροπία; Τότε; Τώρα;
Συμμετέχουν: Μαρίνα Γεωργακίλα, Διονυσία Γιαννοπούλου, Βίβιαν Παλιάτσα, Ναταλία Παπαδοπούλου, Κατερίνα Πουλακίδα
«Narkissos-Anoreksis”, ΜΥΙΑ / Γαβριέλλα Ανυφαντάκη - Σύγχρονος χορός
Σύμφωνα με τον μύθο, ο Νάρκισσος, καθισμένος σε μια πηγή και γοητευμένος από την αντανάκλασή του στο νερό, παρέμεινε στη θέση αυτή ώσπου μαράζωσε και πέθανε. Πολλές φορές, αντικρίζοντας τον εαυτό μας στον καθρέφτη, αναζητούμε τον δικό μας εξιδανικευμένο εαυτό, τον προσωπικό μας Νάρκισσο. Ποια είναι όμως τα όρια όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με τις αυτοκαταστροφικές συνέπεις της ανορεξίας; Υπάρχει τρόπος για απελευθέρωση ή είσαι καταδικασμένος, όπως ο Νάρκισσος;Σκοπός του έργου είναι να αναδείξει το πρόβλημα που επιμελώς κρύβουμε πίσω από μια ελαφρώς ναρκισσιστική συμπεριφορά, που δεν είναι άλλο από τη μάστιγα που έχει κυριέψει τα τελευταία χρόνια μεγάλη μερίδα νέων ανθρώπων και ονομάζεται ανορεξία. Φλερτάροντας τόσα χρόνια με την ψυχογενή ανορεξία, συνειδητοποίησα πως είμαι ίσως και η μόνη που επέζησα… ζώντας μαζί της. Ακόμα και τώρα, όλο αυτό το οφείλω στο ένα και μοναδικό μoυ πάθος, τον χορό, που ήταν ο μοναδικός τρόπος να αναδείξω αυτή την τόσο σκοτεινή περίοδο αυτοκαταστροφής μου. Ήταν στον δικό μου χώρο, την κίνησή μου, όπου είναι και η τροφή μου, και κάπως έτσι γεννήθηκε αυτό το έργο…
Συμμετέχουν: Γαβριέλλα Ανυφαντάκη, Άννα Ανυφαντάκη, Πέννυ Αδαμοπούλου, Σοφία Βουδούρη, Μαριαλένα Παληά, Νεκτάριος Ράμιας
Η ιστορία διαδραματίζεται το 1922, κατά την καταστροφή της Σμύρνης. Όλοι έχουν αιφνιδιαστεί και βρίσκονται σε τρομερή αναστάτωση, διότι το περιστατικό συμβαίνει εντελώς απροσδόκητα. Όλοι βιάζονται στο λιμάνι για να σωθούν από την απίστευτη φωτιά. Ελπίζουν ότι τα συμμαχικά πλοία θα βοηθήσουν. Δυστυχώς, τα πληρώματα έχουν δεχτεί εντολή να μη βοηθήσουν καθόλου και παρακολουθούν την καταστροφή σαν να βλέπουν μια επίδειξη. Ο κυβερνήτης του στόλου ζητά από την ορχήστρα του πλοίου να παίξει χαρούμενη μουσική για να μην ακούει τις τρομερές κραυγές. Ένα κορίτσι βρίσκεται στην προκυμαία, προσπαθεί να σωθεί και να πείσει με οποιοδήποτε τρόπο το πλήρωμα του πλοίου να την πάρουν μαζί τους. (Βασισμένο σε αληθινή ιστορία)
Χορογραφία-ερμηνεία: Ηλέκτρα Αρσενίδου
Βοηθός χορογράφου: Κωνσταντίνος Χαραλαμπόπουλος
Ημέρας χρόνος = 24 ώρες, θα έλεγε κάποιος. Γεμάτες από ποιες ενέργειες και ποιον εαυτό; Πώς κινείται ένας μέσος άνθρωπος σε αυτές τις 24 ώρες; Πώς φαίνεται και πώς πραγματικά είναι; Κάθε νέο ισόχρονο διάστημα που ξημερώνει είναι μια ίδια μέρα; Αν ναι, γιατί; Αν όχι, πώς;
Αυτά είναι κάποια από τα ερωτήματα που γέννησαν αυτό το μικρό έργο. Ερωτήματα που συμπυκνώθηκαν σε μια μικρή διαδρομή ενός ανθρώπου, ενός ανθρώπου από τους πολλούς. Το βασικότερο όμως όλων των ερωτημάτων είναι ένα και πανανθρώπινο: Αν υπογράψεις τη σύμβαση των 24 ωρών, θα μπορέσεις ποτέ να αλλάξεις τους όρους της;
Ερμηνεία: Κατερίνα Κασιδιάρη
Πρόκειται για σύζευξη μουσικής και σύγχρονου χορού. Η μουσική του κομματιού αποτελεί μια πρώιμη μορφή ηλεκτρονικής μουσικής. Ο συνθέτης βρίσκεται σε διαρκή αναζήτηση, το ίδιο και ο χορευτής. Ψάχνει να βρει ταυτότητα, να μπορέσει να εκφράσει με την κίνηση όσα δεν μπορεί να πει με λόγια. Προσπαθεί, αποτυγχάνει, προσπαθεί, καταφέρνει, και τέλος χάνεται. Μιλάμε για μια αέναη αναζήτηση.
Ερμηνεία: Χαρά Θώδη
Προερχόμενη από τον πρώιμο βουδισμό, η έννοια της Αdhara περιγράφεται ως «όχημα», μέσο ή στήριγμα της ανθρώπινης συνείδησης και εμπειρίας, προκειμένου η ψυχή να φτάσει σε μια ανώτερη έκφανσή της. Η Adhara θεωρείται πως αποτελείται από πέντε θήκες / στρώματα, κάθε μία με τα δικά της ιδιαίτερα ειδικά χαρακτηριστικά και ιδιότητες που περιβάλλουν τα ανθρώπινα όντα σ’ ένα κυκλικό δίκτυο. Με γνώμονα την Αdhara, το άτομο προτείνεται να επικεντρωθεί σε μια διαδικασία εσωτερίκευσης που περιλαμβάνει πέντε στάδια.
Αρχικά, με αφετηρία την πολύπλοκη / πολυεπίπεδη κυκλικότητα, η ψυχή βιώνει καταστάσεις έως ότου σταδιακά καταλήξει στην επίτευξη και αποκάλυψη της απλότητας, του «τίποτα» και της κενότητας που μπορεί να αποτελέσει πηγή άπειρου δυναμικού και ανάπτυξης. Αυτή η κυκλική εξερεύνηση θα χρησιμεύσει ως βάση μιας χορογραφικής οπτικής, ακουστικής και κινητικής συνέργειας, ώστε να προκύψει κοινή έκφραση μεταξύ των τριών αυτών συνιστωσών.
Ερμηνεία: Rhiannon Efthymiou Morgan
Τιμές εισιτηρίων: 7 ευρώ (γενική είσοδος), 5 ευρώ (μειωμένο & ηλεκτρονική προπώληση)
Τηλ. κρατήσεων: 210 9011677
Online αγορές εισιτηρίων:
Τηλ. 210 9011677
www.pktheater.gr
Mail: [email protected]
