Πάντα το επιθυμούσα
Μα τώρα πιο πολύ
Βοήθεια να προσφέρω
Απ" το βράδυ ως το πρωί
Τα πάντα να προσφέρω
Με όλη μου την καρδιά
Όση ανάγκη έχουν
Πτωχοί και ορφανά
Ανθρώπους που πονάνε
Και στερούνται τα "βασικά"
Μα κι εκείνους που ζητάνε
Λιγάκι... ζεστασιά!
Παιδάκια που έχουν πάρει
Το δρόμο το "στραβό"
Μ" αγάπη να βοηθήσω
Να κάνουν το σωστό!
Δυο ρούχα, δυο βιβλία
Δυο λόγια απ" την καρδιά,
Δύσκολο είναι τούτο
να γίνει βρε παιδιά;
Στου άλλου την αρρώστια
Να κάθομαι κοντά
Να του κρατώ το χέρι,
Να του μιλώ "γλυκά"
Σ" αυτόν που πένθος έχει,
και που πονά και κλαίει
να του σταθώ στο πλάι
πιο λίγο να υποφέρει.
Σ" αυτούς που έχουν το θάρρος,
Να κάνουνε παιδιά,
Στους "ήρωες" πολύτεκνους
Να δώσω τη χαρά!
Κι έτσι μ" αυτόν τον τρόπο
Θα χαίρομαι κι εγώ
Γιατί όταν δίνεις "κάτι"
Χωρίς εγωισμό
Λαβαίνεις κι εσύ τότε
πολλά απ" το Θεό
χώρια ότι στο τέλος
θα πας στον... ουρανό!
Τότε ο ίδιος ο Δεσπότης...
"Παιδί μου", θα σου πει
αφού τον αδελφό σου
αγάπησες πολύ...
Κι εγώ θα σ" αγαπώ
Και θα "μαστε μαζί
Να "γεύεσαι" κοντά μου,
Το "αθάνατο κρασί."
Το ποίημα αυτό το έγραψε φίλη, μέλος, και εθελόντρια του Θεόφιλου, η οποία καθημερινά προσφέρει την αγάπη της και την εργασία της δωρεάν για τον σκοπό του οργανισμού.
